Mysamachar.in-જામનગર:
આપઘાત કપરી ચીજ છે. દુઃખી લોકો જ આપઘાત કરે, એવું પણ નથી ! સુખી માનવામાં આવતાં ગુજરાતમાં પણ આપઘાતનાં બનાવો રૂટિન બની ચૂક્યા છે. આપણી રોજબરોજની જિંદગીનો એક અવિભાજ્ય હિસ્સો ! NCRB નો લેટેસ્ટ રિપોર્ટ જણાવે છે, ગુજરાતમાં આપઘાતની ઘટનાઓમાં 9.2 ટકાનો ગંભીર અને ચિંતાજનક ઉછાળો નોંધાયો છે. આ એક લાલબત્તી છે. કપરી અથવા કફોડી સ્થિતિમાં માણસ જિંદગીની બાજી સંકેલી લ્યે છે – જેને સમાચારની ભાષામાં આપઘાત તરીકે જાહેર કરવામાં આવતી હોય છે. આપઘાત કરનાર વ્યક્તિ એક અર્થમાં અણગમતી પરિસ્થિતિથી છૂટકારો મેળવે છે પરંતુ તેની આડઅસરો અસંખ્ય પરિવારોને વેરણછેરણ બનાવી મૂકતી હોય છે.
ખાસ નોંધપાત્ર બાબત એ પણ છે કે, સરકારનાં વિવિધ વિભાગો નાગરિકોની સામાજિક અને અંગત મૂંઝવણોનાં સરળ ઉકેલો અને ઉપાયો માટે વિવિધ પ્રકારની કાઉન્સેલીંગ સેવાઓ પણ ચલાવે છે. આ સેવાઓનો વ્યાપ વધ્યો છે અને હજારો પરિવારો માટે આ સેવાઓ આશિર્વાદરૂપ બની રહી છે. આમ છતાં પાછલાં દસેક વર્ષ દરમિયાન સમાજમાં આપઘાતનાં બનાવો વધી રહ્યા છે ! કલ્પના કરો, પરિસ્થિતિ કેટલી જટિલ બની ચૂકી હશે ?!
સંતાનોની કાચી ઉંમર, ઓછી સમજ, મોબાઈલ અને અંગત વાહનોનો બેફામ દુરૂપયોગ, મા-બાપોની અતિ વ્યસ્તતા, સમાજમાં શિક્ષણ અને જાગૃતિનું પ્રમાણ ઓછું, દેખાદેખી અને પૈસા પાછળની આંધળી દોટ તથા બેરોજગારી અને ફૂગાવો તથા મોંઘવારી તેમજ માણસ-માણસ વચ્ચેનાં સંબંધોમાં પ્રવેશી ચૂકેલી જટિલતા અને દંભ તથા છેતરપિંડી જેવી ચાલાકીઓ તેમજ ગેરકાનૂની સ્ત્રી-પુરષ સંબંધોનો વધતો જતો વ્યાપ, ટીવી સિરીયલ સહિતનાં કારણોથી લગ્ન સંસ્થા સામે ઊભા થતાં અને બિહામણાં બની ચૂકેલાં પડકારો જેવાં અસંખ્ય કારણોને પરિણામે આપઘાતોની સંખ્યા સતતપણે વધી રહી છે જે ખૂબ જ ગંભીર અને સંવેદનશીલ તેમ જ ચિંતાજનક બાબત છે.
એક સમાજ તરીકે આ વલણ અને માનસિકતા આપણી સૌની સહિયારી નિષ્ફળતા લેખાવી શકાય. આપણે વેળાસર જાગી જવું પડશે. આપઘાતનાં વધતાં જતાં બનાવોને ગંભીરતાથી ન લેવાની આપણી સૌની માનસિકતા આ સમસ્યાને વધુ વિકરાળ અને કરૂણ પરિણામો સર્જતી બનાવી રહી છે. સુખી હોવાનું ટેગ ધરાવતું આપણું ગુજરાત આપઘાતોની સંખ્યાને અંકુશમાં લઈ શકે તો ચોક્કસપણે ખુશહાલ ગુજરાત સર્જી શકાય. આ દિશામાં સહિયારા પ્રયાસો અનિવાર્ય જરૂરિયાત બની ચૂકયા છે. આપણે
આપઘાતનાં સંદર્ભમાં નવેસરથી કયારે વિચારીશું ?!
હસતો રમતો માણસ ભડભડ સળગી ઉઠે, પંખે લટકી જાય કે ઝેર પી ઢળી પડે – એ અસાધારણ ઘટના લેખાવી જોઈએ.
